bir kağıt parçasından başka bir şey değil. bir kızıl derili atasözü ; "para karın doyurmaz" der. doğru, parayı yiyemezsiniz.
ama bu onun kölesi olmadığınız anlamına gelmiyor, yaşadığımız sistemde. paraya köle olursun çünkü Onsuz olamayacağını; ciğerlerime çektiğim hava kadar hayati olduğu fikri tüm hücrelerinde geziniyor.
bir icadın hayatı kolaylaştırması gerekirken; hayatı her zamankinden daha da yorucu ve zor hale getirebileceği algısından uzak yaşıyoruz. Modernleşme ve onun panpası kapitalizm hayatımızı sikmekten başka bir dertleri yok. bizler onların yan ürünü "para kazanma hırsı" ile programlanıyor ve bir çok insanı hayattan siliyoruz, sonra tabi ki silinecekler konserine en önden biletimizi almış oluyoruz.
Para yoksa, evlilikler sarsıldı, çocuklar öldü, devletler çöktü, şirketler battı, akraba akrabayı sattı veya kanserli bir şekilde bir parkta can çekiştik.
Parasız insan yemek bile yiyemedi, (dünyada 1 milyar insan tamamen aç, 2 milyar insan ise açlıkla yüz yüze) insanlığın en önemli ihtiyacından biri olan barınma ihtiyacını karşılayamadı.
peki ya saygı ve sevgi? onlar bizim için umut olmalı...!
saygı ve sevgiyi kişinin parasının azlığına ve çokluğuna göre belirledik. Parası çok olanın önünde ceket iliklerken parası az olana selamı dahi kestik. Hümanist bazı söylemler haricinde parasız insanları sevmez toplum. Onların işini görmez. Toplumda onların statüsünün öyle olduğunu, bizim farklı olduğumuzu kabul ederiz...
para bir bağımlılıktır. bu ne sigara bağımlığına, ne uyuşturucu bağımlılığına nede alkol bağımlılığına benzer. hatta bu sigara, alkol ve uyuşturucu bağımlılığını toplayıp bir milyon ile çarpsanız dahi, para bağımlılığının verdiği zarar kat sayısının yanına bile yaklaşamazsınız ! para kitlesel halde her mikro saniyede yok eder...
