siyah nokta sıkmak dünyanın en eğlenceli şeyi bence.
çok iğrenç, kabul. ama bu eğlenceli olduğu gerçeğini değiştirmez.
siyah nokta sıkmak benim için, nasıl desem; tüm hıncımı çıkarmanın bir yolu. stres topu gibi.
siyah noktaları olan bir arkadaşımı gördüğüm an tutuyorum kolundan ve bırakmıyorum, mümkünü yok bırakmıyorum, kurtulamıyor.
o siyah noktayı sıkıyorsun, içinden irin-miydi acep, onu da unuttum- çıkıyor ya, yani böyle yavaş yavaş, ucunda da siyah noktası oluyor, o anı o gün için hiçbir şeye değişmem.
siyah noktanın boyutu büyüdükçe daha da zevkli oluyor.
hele en son arkadaşı kaldırıp "git şimdi yüzünü yıka" diyorum ya, o an kendimi forumda "konu kilit" diyen moderatör gibi hissediyorum.
çirkinleştim biraz ama yalnız olmadığımı biliyorum.
arkadaş çevrem geniş ama bu huyum olmasaydı pek çok arkadaşım daha olabilirdi gibi sanki.