metroda ters oturmayı sevmemek; lahanayı sevmemek kadar doğal olan bir durumdur... yani nedir ki insan dediğin? kime ne faydası olmuş? ya da bana ne faydası olmuş?
kızları sevmiyorum. neden? bilemiyorum... insan oldukları için belki de. klasik sevmediğim insan davranışlarını sergiledikleri için. gelmedikleri için... gittikleri için...!! nereye olursa... erkekleri de sevmiyorum. insan oldukları için. elimden aldıklarından ötürü... elimde ne vardı da onu aldılar? sevmiyorum arkadalım. sever gibi de yapmayacağım...
gayleri zaten hiç sevmiyorum. cinsel tercihleri beni ilgilendirmiyor. ama ilgi alanlarına giriyor olmak belki de huzursuz ediyor. lezbiyenler de aynı...
şimdi buradan aseksüel olduğum gibi bir sonuç çıkmasın. tek var olan benim insanları sevmemem.
ama var mı hayvanlar gibisi? ha şimdi de buradan bir hayvansal ilişki düşlediğim gibi bir sonuç çıkmasın. içimdeki sevgi, yalnızlığımın oluşturduğu bir hayvan sevgisi..
ben gibi siz de, hepiniz de koskoca dünyanızda etrafınızda onca insana rağmen yalnızsınız...
ben aslında yalnız değilim. beni yalnızca hayvanlar anlıyor. içimdeki hayvan sevgisi...veya içinizdeki hayvan sevgisi. bir papağanla bakışmak, muhabbet kuşu ile konuşmak, kedinizin gözünün içine bakarak ensesini okşayıp gurultusunu dinlemek, üç yüz kiloluk ineğin elinizi yalamasına hiçbirşey demeden ona sarılmanız...
köpeğim... sürekli çiş kaka yapmana rağmen benim tek dostumsun. seni seviyorum!
