Askerdeydim. Sivil kurye olduğum için sürekli dışarda ve yollardaydım. Yaz günü, edirne otogarından keşan arabalarına biner, en arka en sola oturur başlardım uyuklamaya. Gözümü kapattığımda gözümün önünde uçuşan turuncu hayali nesneler belirirdi. Sonra onlarla konuşmaya başlardım. Her türlü sıkıntımı anlatırdım. Adını da "şafak böcüğü" koymuştum. Çok iyi vakit geçirtirlerdi. Tezkereden sonra nadir de olsa görüyorum kendisini. Eskisi kadar konuşmuyoruz.
