yahu, '' rahat olayım '' diyorum, tartışmadan, polemikten hem sanalda hem gerçekte kaçabilmek için kendimi adeta yırtıyorum ama arıza paratoneriymişim gibi illa ki gelip biri beni buluyor ve başımı ağrıtmak için çaba sarf ediyor. tek istediğim suya sabuna dokunmadan özgürce yazmak, fikirlerimi format dahilinde belirtmek ama o bile çok görülüyor, hemen ayar vermek isteyen, '' ben daha bilgiliyim, daha üstünüm '' demeye çalışan biri çıkıyor.
vallahi de bıktım billahi de bıktım. sizi sevmiyor olabilirim ama size hakaret etmem. sizin kulübünüzü, düşüncelerinizi sevmiyor olabilirim ama onlara da hakaret etmem. ne olur artık rahat bırakın beni, gerçekten çok sıkıldım, öfkeliyim artık. sadece rahat bırakın ve çekin gidin, ne olur yahu.
feci biçimde sıkılmış ve öfkelenmiş yazardır.
edit: bak mesela sözlükte donuz var, yıllar önce tepeme çöreklenip ayar vermek, sinirlendirmek için yer ararlardı ama artık donuza ekliyorum, engelliyorum ve rahatlıyorum. bazen '' keşke gerçek hayatta da donuz olsa '' ya da '' keşke görmek istemediğim herkesi uçağa bindirip gröndland' a, vanuatu' ya falan gönderebilsem '' diyorum. '' sus, sabret '' diyorum da bir yere kadar.
