yaklasik bir senedir yalniz yasiyorum.bu karari alirken ilk basta kimsenin yorumuna kulak asmadan bavulumu hazirlayip evden cikiyorum dedim arkadaslarima.aradan bir yil gecti.ne mi oldu? hicbisey olmadi.ayni sekilde yasantima devam ediyorum.eksileri artilari var tabikide.ama bunu kafaya koyan birisi icin su da bir gercektir ki; bu yolculukta artilar her zaman eksileri goturuyor.simdi sayili arkadasim var evet belki biraz yalnizim ama huzurum var.ben varim,sevdigim seyler var,sevmediklerim hayatimda yok.kendi ic sesimi dinliyorum.arada mutsuz oluyor muyum? -evet ama insanin icinde hep bir umut bariniyor ve o umutla guclendikce gucleniyorsun,seni daglar yikamiyor,goklere sigmiyorsun,kendini simartmaya basliyorsun,tekrar tekrar..ve evet sanirim iste buna asik oluyosun,yalnizligi seviyosun,iste o zaman bitiyosun.
