Abdullah Palaz hayat hikayesini şöyle özetliyordu: '4 kez idam yedim, 740 yıl hapis kestiler. 48 yıl 38 ayrı cezaevinde hapis yattım. Ben Abdullah Dayıyım, baba değilim.'
'Antep Canavarı' olan meşhur lakabını 15 kişinin katili olarak Konya Cezaevi'ne girdiğinde aldı. Yeni gelen mahkumların sevilmediğini ve onlara bir göz dağı verilmesi gerektiğini düşünerek kendi gibi Antepli 7 yoldaşıyla bir plan kurup, gardiyanlardan temin ettikleri bıçaklarla bir gece diğer efelerin koğuşunu basıp öldürmeyecek darbelerle yaralayıp Konya'daki ilk vukuatına imza attı.
Ardından gelsin Afyon Cezaevi'ne sürgün.. Orada da aynı şekilde 'parmak hesabı' ile gözdağı vermek için koğuş bastılar ama bu defa bir fark vardı. Parmak hesabını biraz kaçırıp birinin ölümüne neden olmuşlardı. Bir gece zincirde tutulduktan sonra oradan da Bursa'ya sürgündeydi sıra.
Bursa aralarında en zoruydu. Gittikleri gün boğazlarına kadar gelen dışkı dolu bir kanalizasyona kapatıldılar arkadaşlarıyla. Bu da onlara gözdağıydı. Abdullah Palaz 1.90 boyunda olduğu için pislik en fazla koltuk altına kadar geliyordu fakat boyu daha kısa arkadaşlarından pisliği yutmak zorunda kalanlar bile vardı. Burada 8 saat tutulduktan sonra çıktıklarında üstlerine tutulan azıcık suyla koğuşlarına gönderildiler. 3 arkadaşı hayatını kaybetti. Burada onlara yardım eden tek kişi vardı; Nazım Hikmet. Getirdiği suyla temizlenmelerine biraz da olsa yardımcı oldu, sigarasını paylaştı. Daha sonra Abdullah Palaz Nazım Hikmetle aynı koğuşta kalırsa olay çıkarmayacağına dair söz verdi ve istediği oldu.
Nazım Hikmetin yanından alınmasıyla tutacak bir söz kalmadı ve olaylar yeniden başladı. Feriköylü ibrahim isimli cezaevi kabadayısını vurunca, Sinop Cezaevi'ne gönderildiler. 1991 yılında Şartlı Salıverme Yasası'yla tahliye olan Abdullah Palaz dokuz ay sonra hayatını kaybettiğinde bildiği, ezberlediği tek şiir Nazım Hikmet'in şiiriydi.
