ilk ergenlik yıllarımın vazgeçilmez rapçisi. 11-12 yaşlarında, yaşıtlarım pop dinlerken ben rap hastasıydım o yıllarda hep. müzik dinlemek için ne telefonum, ne mp3'üm ne de bilgisayarım vardı. ailem fakir olduğu için bunları alamıyordum. saatlerce tv karşısında müzik kanallarında bekler, belki ceza çıkar umuduyla beklerdim. çıkar çıkmaz, teypler ile kasetlere kaydedilirdi o şarkı. ek olarak bir de ilçeye yada il merkezine gitme imkanı bulursam, kesinlikle elimdeki parayla internet cafeye otururdum. millet internet cafede oyun oynarken ben yine ceza dinlemek için youtube'a açardım, tüm vakit öyle geçerdi. o zamanlar yokluktan, fakirlikten müziğin ve buna verilen emeğin kıymetini anlamıştım. şimdiki neslin ergenleri tek tıkla her şeye rahat ulaşabildiği ve pc'ler yaygın olduğu için dinledikleri şeyleri 2 gün dinliyip sıkılıp atıyorlar. 3 gün rapci, 2 gün metalci oluyorlar. artık kolay ulaşılabilir olduğu için onlara basit şeyler gibi geliyor bunlar. fakat her şeye rağmen güzel günlerdi. çok şeyler kattı bana her anlamda. hala arada açar dinlerim ceza.
