sinematografi açısından başarılı, ses ve görsel efektleri doyurucu ama yine havada kalmış bir ridley scott filmi.
tam inandıracakmış gibi yapıp, inandırmıyor. tanrı olarak bir çocuk görüyoruz ama baya bildiğin atarlı, mahallenin haşarı çocuğu. belki tanrıyı bu şekilde görüyor ridley amca deyip eyvallah diyoruz ancak bir taraftan mucizelerle filmi boyayıp, bir anda kızıl deniz yarılmadı, gelgit yüzünden çekildi demeye getiriyor. zaten her afette olaya bilimsel açıklama getirmeye çalışan bir mısırlı biim adamımız mevcut.
hadi herşey doğal afet desek, sadece mısırlı çocuklar ölürken yahudi çocukların hayatta kalmasına bir açıklama yok.
yani olay musa karakterinin sanrısı desen değil, ilahi güç desen değil. ortada kalmış.
film bazı anlar çok yavaş ilerlerken afetler (ya da lanetler) kısmında çok hızlı ilerliyor, afetler neredeyse birbirine giriyor. 1956 yapımı The Ten Commandments filminin yanına yaklaşabilir bir film olmamış.
edit: bu arada unuttum yazmayı, filmin musa'sı baya bildiğin terörist.
