Dilerim kimse Savaşla sınanmasın. Yaşamadık atıp tutmak kolay. Yalnızsan git inandığın cephede savaş inancın uğruna hayatını ver. Tamam. Ama ya çocuklar? Köyün evin basılmış silahın yok direnecek gücün yok çocukların gözlerinin önünde ölsün mü savaş kime acır? Yaşamadan söylemek biraz klavye delikanlılık olmuyor mu vicdanını bağışlamış sayın yazarlar?
