bugün ilk defa bir stand da çalışmaya başladım. tanımadığım -hatta yakın olmadıım diyelim- insanlara karşı ilk adımı atmaktan felaket derecesinde çekinen ben yapıyorum bunu. evet ihtiyacım vardı ama aslına bakarsanız olmasa da idare ederdim kendimi. veya başka yerlere de başvuru da bulundum vs vs.
bu ara kendimde birçok değişiklik yapmaya istemsiz de olsa bir umut aramaya çalışıyorum. ve fark ettim ki eskisi kadar da iyi toparlayamıyorum kendi düşüncelerimi. zaten artık eskisi gibi kitap da okumuyorum. müzik listem bile yok telefonumda. oluşturmaya eriniyorum..
ama bugün gerçekten benden beklenmeyecek kadar çok girişken davrandım. her ne kadar yüzüme bakıp bakıp cevap vermeye tenezzül etmeyen kişilerin kirpiklerini tek tek sökmek istesem de benden beklenmeyecek bir tavır sergiledim.
bu benim için çok önemli çünkü az tanıdığım insanlara ilk selamı vermeye çekinen birisiyim.
bilmiyorum belki bugün bu kadar rahat olmamda ki sebep insanların hiçbirini tanımıyor olmamdır. bu konu hakkında hem çok yazasım var hem hiç yok. hem çok konuşasım var hem hiç ama hiç yok.
kafam karışık, zihnimde düşüncelerim meclis kurmuşlar aptal saptal bağırışıyorlar.
yeteneğim yok. hiçbir şeye. konumuz bu değildi tabi. bunda da çok yazasım var ve yok. bilirsin sözlük, insan sıkılır aynı konuda çok konuşmaktan. ya da düşünmekten. ya da ya da ya da.
bugün bazı teyzeler çok tatlıydı.
neyse sözlük samimileşemiyorum sana karşı şuan. iyi geceler.
