hakkari dağ komando tugayında askerliğimi yaptım. bir gün görev dolayısıyla - iki gün önce baskın olan ve 23 şehit verilen- çukurca'da bir sınır karakoluna-hava değişimine çıkacak askerleri tespit etmek ve kalan askerlere moral motivasyon sağlamak amacıyla- gönderildim. saat 5 e kadar askerlerle görüşme yapıyor sonraki saatlerde odamda bilgisayara bakıp kitap okuyup vakit geçiriyordum. üçüncü gün akşam 9 sularında tam da bilgisayarımda film izlerken birden elektirikler kesildi. ortalık zifiri karanlık. 1 dakika sonra inanılmaz bir şekilde silah sesleri bomba sesleri uçaksavar sesleri aklınıza gelebilecek bütün ağır silahların sesleriyle oda inlemeye başladı. inanılmaz bir korku içimi sardı ve birden "aaaabiiii aaabiii nerdesinizi çocuklaaar koşuun baskın vaaaar" diye bağırmaya başladım. ağlamakla bağırmak arasında çıkan sesimden nasıl korktugum belli oluyordu. neden sonra içöeriye bir askerimin geldiğini fark ettim. " hayırdır komutanım ne oldu neden bağırıyorsunuz" dedi. "duymuyor musun oğlum baskın var teröristler geldi" dediğimde çocuğun suratı birden değişti pis bir sırıtma hali aldı ve " komutanım tatbikat var ne baskını size haber vermediler mi dedi" tahmin edersiniz ki o an rezilliklerin en daniskasını yaşadım. meğer tatbikat varmış herkese haber verilmiş ancak ben orada misafir asteğmen oldugumdan bana haber vermeyi unutmuşlar. ertesi gün beni gören askerler önce selam veriyor sonra arkamdan gülme seslerini duyuyordum. hayatımda en rezil olduğum an bu andır.
