Bu aralar kendimi kucağındaymış gibi hissettiğim hastalık. Hiç kimseye çaktırmıyorum ama dünyanın sonu gelmiş hissediyorum bazen. Her şey çok basitmiş gibi hiçbir şey beni tatmin edemiyormuş gibi hissediyorum. Durduk yere ağlamak istiyorum. Hiç kimseyi görmek, dışarı bile çıkmak istemiyorum. Ama işe gitmek zorunda olduğum için oradaki insanları da mutsuz ediyormuşum gibi geliyor. Sevgilim ağzıyla kuş tutuyor ama bazen ondan uzak durmalıyım diye düşünüyorum. Onun yüzünün birazcık asılmasına neden oluyorsam kendimi tükenmiş hissediyorum. içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Artık bitmesini istiyorum. Kullandığım ilaç mı bu hale getiriyor anlamıyorum. Durumun farkındayım ama kendime engel olamıyorum.
