yıllarca fakirlikle, savaşlarla, dayanılmaz acılarla birlikte yaşamak durumunda kalmış çökmüş bir milleti ayağa kaldırmak için onlara bir umut, karanlığın ucunda bir ışıltı, bir özgüven vermek gerekliydi. en nihayetinde atatürk de bir siyasetçiydi, o dönemde bu düşünceler halk kitlelerini biraraya getirmekte etkiliydi. milliyetçilik temelli kurulan her devlette bu şey vardır.
atatürk yalan söyledi, şöyleydi böyleydi denebilir, basitçe ele aldığınızda evet, haklı söylem. ancak burada bir gaye var. belki o, yalan söylemeyi ve bu yalanın getireceği faydaları terazinin bir ucuna koyduğunda karşısındaki şeyden(belki bugün bu başlıkta olduğu gibi yargılanmak) daha ağır basmıştır. kim bilir ?
