doğruluğu tecrübeyle sabittir. insanların birbirini tanıdığı için muhabbetin bittiği de bazı durumlarda doğru olabilmekle beraber her zaman için geçerli değildir.
bir süre boyunca sıklıkla görüşüp konuştuğum insanlarla genellikle bir süre sonra aramıza bir mesafe bir soğukluk girer. buna rağmen hep aynı hatayı yapmaya da devam ederim. o kadar ki bunu bir hata olarak görmeye başladım artık. konuşurken hata gibi gelmiyor. "sohbet muhabbet işte. bunun neresi kötü?" diyorsun. aslen hata değil zaten. lâkin sonuç hoş olmayınca "hata" diye nitelemeye başlıyorsun bu davranışı.
peki neden "tez ayrılık" geliyor? çünkü çok hızlı yaşıyorsun. çok hızlı tanıyorsun karşındakini. o da seni hızlı tanıyor. her şey çok hızlı gelişince bir bıkkınlık olabiliyor. ayrıca muhabbeti birbirimizi tüketiveriyoruz. hâl böyle olunca da ne konuşacak bir şey kalıyor ne başka bir şey...
arada bir "naber nasılsın?" diyorsun o "çok muhabbet"in hatrına. arada bir de o atıyor bir adım ve bitiyor aranızdaki ilişki arkadaşlık. sorulsa hâlâ arkadaşsınız. hâlâ eski ilişki devam ediyor. sözde. maalesef...
