YAşaSAK
Keşke ,
Düşlerini kurduğumuz
öperken unutmak istemediğimiz için gözlerimizi açık tuttuğumuz
auld lang synede içimize çektiğimiz kokuyu ,
Bir parça toz olan yaşamımızı,
incir ağacı hediye etmek istediklerimizle
Hanımefendi herkes gibi bizde yaşamak zorundayız.
Bir bakışla simsiyah bir uykunun derinliklerinden yüzeyine doğru yüzerken
O bakışların anlattığı gerçek duyguları
Ve gerçek olan gerçeklerin acımasızlığına karşı
Birlikte kusmaya ne dersin?
Yazdığım bütün villaneller sana
Hiçbir kusuru olmayan sözcükleri sevmeyerek
Siyahın despotluğuna karşı mavilerle.
Gelmişini, geçmişini,geleceğini,martıların kanat açıklığını, ekmeğin kaç kuruş olduğunu
iş makinelerinin çıkardığı sesleri,uzayda ilk söylemen gerekenleri,son karelerini izlerken
içinde bulunacağın durumu değil.
Sadece birbirimiz düşünerek
Bir hayat
YAşaSAK !...
