Zorla ırza geçme
Canice kasten adam öldürme
Delil karartma
Hukuken çok normal kelimeler olabilirdi ama yetmiyor şuan;
idam gelsin dediler kurunun yanında yaşta yanar dedik olsun dedi bazısı olmaz dedi bazısı benim ne dediğim ise bu olayların etkisiyle değişebiliyor sonuçta karar vermekte zorunda değilim.Ama yaşın yanmayacağı bir ülkede isek olabilir diyorum.
Ama bu olaydan sonra şöyle bir nefret içindeyim ''insanlar tutuklanır, köpekler itlaf edilir'' ama bunu söylememin nedeni belkide humanizm felsefemden çıkmamak olabilir ama bu canavardaki insan sıfatı beni sarsıyor güvenimi yitiriyorum.Artık minibüste tek bayan, ben ve söfor kalınca insem mi acaba sualiyle karşılaşıyorum, sokakta yalnız yürüyen bayanlara köşeden gelecek tehlikeyi düşünüyorum, annemi yalnız bırakmıyorum, şu 14 şubat günü kıyamadığım sevgilime neler tembihliyorum olabilecek şeyler aklıma geldikçe çıldırıyorum dünyam kararıyor biraz irdeliyorum konuyu, çevremdeki iyi arkadaşların, ailemin beni nasıl büyülediğini düşünüyorum toplumdaki insanları ailem ve arkadaşlarım gibi temiz görmemem gerektiğini anlıyorum.Bir ütopya kuruyorum; bir köy, içinde bizim ahlak değerlerimiz olsun, bakkal dayım, terzi teyzem, çiftçi babam, evlerin kapısı kilitsiz olsun, ormanlarımız huzur dolsun, nehirlerimiz temiz, sokaklarımız özgür, otobüslerimiz hoş sohbet olsun vs vs.Sonra uyanıyorum ve yine cinayet haberi, tecavüz haberi kendimi bu kızların, bu çocukların yerine koyuyorum ama koyamıyorum yarıda kesiliyor.Acaba babası, abisi veyahut sevdiğim olsa diyorum diyorum aklıma insanlığıma sığdıramadığım öldürme şekilleri geliyor sonra adaletin tokmağı anlıma vuruyor diyor ki sende bu canavarla aynı cezayı alırsın diyor ve zihin alemimde ben o tokmağıda beni bu canavarla aynı kefeye koyacak adaletin terazisinide........
