ben herhangi bir kadınım, her sabah uyanıyor işime/okuluma gitmek için otobüse biniyorum. O otobüste günün yorgunluğuyla yeri geliyor uyuyorum. peki benim bu hareketlerim bana tecavüz edilmesine reva mı?
3 tane hayvanın üstüme salyalarını akıtmasına?
bana zorla sahip olmalarına?
çok ağladım çok çırpındım diye boğazımı kesmelerine?
son nefesimi verdiğim an benden kurtulmaları gerektiğini düşünmelerine?
bedenime benzin dökmelerine, hiç acımadan beni ateşe vermelerine?
bir kağıt gibi beni dere kenarına atmalarına?
öyle zor ki, insan düşünmeden edemiyor olanları. kendi başına geldiğini düşünüyor önce sinirleniyor, üzülüyor, kızıyor. ne yaparsan yap, ne yaparsan yap geri dönülmesi imkansız. kalanlar onun acısıyla devam edecek hayatlarına.
annesi diyor 'sabah sütünü içirdim, harçlığını verdim gitti okula' senin ne hakkın var hayvan bir annenin kuzusuna işkence etmeye.
babası diyor 'meleğimin üstüne toprak atmayın üşümesin' senin ne hakkın var hayvan bir babanın gözünden sakındığına el sürmeye.
sığınılacak açıklanacak tarafı yok kocaman bir boşluk.
yattığın yer nurlar içinde olsun Özgecan. sakın korkma erkeklerin sana ulaşamayacağı bir yerdesin...
