godot'un hiç bir zaman gelmeyeceğini bilenlere ithaf olunur:
niye demek ister insan ama diyemez çünkü niye diye soracak olsa isyan kopar, bilir. peki neden ama neden?bu soru bir türlü kaybolmaz içinden. böyle olmasaydı nasıl olurdu, bilmez.en iyisi unutmak der; hiç olmamış, hiç yaşanmamış gibi davranmak en iyisi.
ama bir kere onu çağrıştıracak bir şey oluverse, durduramaz içinde ki soruları yine. hayat, böyle bir şey işte ya der.
acılara rağmen yaşamaksa hayat, ya tutunamayan ne yapsın? savrulsun mu? savrulsun sonrada bir köşeye mi konsun? o köşeden mi baksın hayata? ya da dur! tutunsun, asılsın hatta. ama eline bir hiç geçtiğinde tekrar savrulsun. sonra vazgeçsin bu çabadan. beklesin en iyisi, hiç gelmeyecek bir şeyi beklesin, sonra daha çok acı çeksin gelmediği için. zaten var olan acısıyla savaşmaya çalışan savruk dost, umut ettiği için daha çok tutunamasın. birbirine girdikçe her şey, daha çok karışsın hayatının kavgası. acılara rağmen yaşamaya çalışırken daha çok saplansın acıya.
kimsenin cevabını bilemediği sorularını, beklediği ama bir türlü gelmeyen kişiye mi sorsun? peki neden ama neden? bu soru bir türlü kaybolmaz ki içinden. böyle olmasaydı peki, nasıl olurdu bilmez.
