Kesinlikle Requiem for a dream deki anne. Yaş itibariyle (17 gibi izlemiştim) diğerlerinden etkilenmem gerekirken bu kadın içime işledi. Filmi hatırlamak bile ürpertici. Sanırım en olası distopyayı yaşayan o olduğu için. insanın en zor zamanları zayıflamak için bir sebebinin olmadığı zamanlar. Öyle gereksiz öyle yalnız. Kimse o yalnızlığı o boşluğu tadmamalı. Kaç yaşında olursan ol evrende dünyanın yerini senin dünyanın küçüklüğünü gösteren resimlere bak bir yanda dünyayı değiştiren bilim insanları bir yanda sen ol egon daima özel olduğunu söyleyecek. Bunu destekleyecek hiçbir kanıt bulamadığındaysa yani işi, eşi, çocukları, arkadaşları onu bırakıp bir şekilde gittiklerinde hatta bir zamanlar güzel olan vücudu güçlü olan kolları onu terk ettiğinde zavallılaşıyor insan. Sonra 90 yaşındaki nine gibi kendini asıyor. En korkutucusu senden geriye hiçbir şey kalmayacağını 10 yıl sonra adının bir daha geçmeyeceğini ve bu konuda artık yapabileceğin hiçbir şey olmadığını fark etmek.
