göz ucuyla oda kapısının önünden geçen gölgeyi farkedip kafamı o yöne çevirdiğimde aklıma izlediğim korku filmleri gelir. (bkz: kuzuların sessizliği) (bkz: ölüm çığlığı) (bkz: elm sokağında kabus) Korkumdan kalkıp ne olduğuna da bakamam, olduğum yere pusar ve yavaşça telefona uzanmaya çalışırım.
