Sen çoktan gitmiştin zaten buralardan. Belki de başka bir yerlerde mutlusun ya da sonsuz karanlığında huzurlusun bilmiyorum. Sadece bir kaç kare var seninle olan hafızamda çocukluğumdan o kadar, resimlerine bakıp karakterini ve seni çözemem ki. belki de benim için bu daha iyidir. En azından senin iyi biri olduğunu düşünüyorum. sesini sanki hatırlar gibiyim, bir garip oluyorum hayal ettikçe. Keşke bunları okuma şansın olabilseydi ama haberin bile olmayacak, belki de olur kim bilir? Hayat zaten yeterince anormal değil mi? Her şey çok garip.
