inanılmak istenilen hede. çok muhabbetin tez ayrılık getirmesi muhabbetin kendisinden değildir. taraflar zamanla birbirlerinin ne olduğunu anlar ve ayrılık gerçekleşir.
genel olarak bu cümleyi kendisinden şüphesi olanların kurduğunun düşüncesindeyim. birbirini seven iki doğru insan hiçbir şekilde çok muhabbetten ayrılmazlar.
iki insn çk mhbbt edrse tiz ayrolorlar.
iki insan sadece çok iletişimde oldukları için belki de iletişimi tüketmekten dolayı bir ilişkiyi bitirebilirler. bir insanı tanımak zamanla olur. 2 saatte bir adamı bir kefeye koyup yollayamazsın mesela.
belki iyi tarafları da vardır.
çok muhabbet sayesinde aşk ve ihtiras bitip mantık perdesi inebilir yolun nereye gittiğini görebilirsiniz ya da bu sayede sevdiğiniz kişiye daha da aşık olabilirsiniz.
bu nedenle ayrıldıkları söylenen insanlar, tanıdıkları insanın, tanıdıkları ve görmek istedikleri insan olmadığını fark ederler. olay budur. bana kalırsa çok muhabbetten gelecek ayrılık da ve ilişki de pek bir hayırlıdır. bu başlığa verilecek tanım burada bitmiştir.
biraz fazla muhabbetten söz etmek istiyorum. nedir bunlar, fazla mesajlaşmak, her anını paylaşmak.
iyi mesajlaştığın kişi her zaman senin dostun, arkadaşın, sevgilin değildir. ancak yanında eğlenebildiğin, iletişime geçebildiğin insanla bir ilişki yaşayabileceğinin kanaatindeyim. her zaman bu da mümkün olmuyor. kişilerin özel hayatlarına göstermediğimiz saygı yüzünden, onların her anında yanında olmasını istediğimizden her anı onunla birlikte yaşıyoruz bazen. bu da bir araya gelindiğinde bir iletişim problemine yol açıyor. sonra adı ne oluyor çok muhabbetten oldu.
"canom bono anlatmoşton zoten."
günümüzde her şey hızlı tüketilip hızlı yaşanıyor. belki de bir çoğumuz o ünlülerin hızlı ama mutsuz hayatına bakıp iç geçiriyoruz. bu iç geçirişlerimiz bizi başka biri yapabiliyor çoğu zaman. bu ilişkilerimize, yemek yiyişimize, saç tarayışımıza bile yansıyor. bazen öyle bir var olma problemi içine giriyoruz ki. karşımızdaki insanla konuşmak yerine onu yok sayarak başka düşüncelere sahip bambaşka bir insan veya insanlarla yazışmayı tercih ediyoruz.
bazen bize değer veren insanlarla vakit geçirip hayatımıza onlarla devam etmek yerine. aslında pek bir değeri olmayan kişilerin 2-3 kuruş bile etmeyen vatsap mesajlarıyla gönlümüzü avutup ilişki diye iç geçiriyoruz. hem kendimizi harcıyoruz hem de değerli olan zamanımızı. zamanı gelince "yaa bu aslında öyle bir insan değildi" diye ağlayıp aşk acısı çektiğimizi sanıyoruz.
çekmiyorsun genç insan. sen acı falan çekmiyorsun senin ki nankörlük. tüketmenin dayanılmaz hafifliği senin ki . oo onunla olmadı çünkü tükettik, oo biraz da onunla tükensin. oo şu da iyi duruyor biraz da bunda takılalım.
çok muhabbet karşımızdaki insanı tanımamızı yaşamamızı kolaylaştıran bir yöntemdir. insan iletişim yönü güçlü bir varlıktır ve bunu kullanması önemlidir. birbirinin muhabbetini sevmediğiniz insanla ayrılabilirsiniz ya da daha da bağlanabilirsiniz.
çok muhabbetten sıkılıyor ve ayrılığı hissediyorsanız. kişiselliğe önem vererek biraz uzaklaşmayı ve iletişimi azaltmayı denemelisiniz. azaltın diyorum hepten koparmayın. daha iyi olarak geri dönersiniz.
normal şartlarda birbirlerini seven iki insanın sırf bu nedenden ayrılması mümkün değildir. birbirinden sıkılan iki insan sadece birbirlerinin iletişimini tüketmiş ve her şeyi buna yani bu basit cümleye bağlamıştır. yapmayın.
son olarak da
çok muhabbet iyidir be, fark edebilenler için.
