seneler önce şeker portakalı'nı okumuştum. seri okumak adetim değildir. şeker portakalı'nı da öylesine evde bulunca okuyayım demiştim. o kadar beğendim ki, evet hiç adetim olmadığı halde gidip ikinci kitabını -güneş'i uyandıralım- aldım. sonra üçüncü kitabını aldım. hepsi çok güzeldiler. çok uzun zaman önce okumuştum, çok uzun zamandır okumadım bir kez daha. belki yeniden okusam o kadar da etkileyici olmayacağını düşüneceğim. belki bu yüzden okumuyorum. gerçi bir kitabı birden fazla kez okumam pek. neyse, o zamanlar öyle etkilemişti ki beni. kitabı aklıma getirip ağlardım, psikopatım çünkü. şimdi bile ne zaman hatırlasam bir burukluk çöker üstüme. şeker portakalı hep başkadır benim için. acının, umudun, çocukluğun, yazın ve nice şeylerin kitabıdır. bilhassa, çocuklukta okunmalıdır.
