- sürekli ön planda olmak, herkesin kendisini fark etmesini sağlamak isteyen insanlar bana antipatik geliyor. unutulmaktan korktuklarını düşünüyorum. sanki yanlarında bir arkadaş/ sevgili olmasa hemen kaybolup gideceklermiş gibi davranıyorlar. hepsine '' kendini çok yıpratıyorsun. biraz köşene çekil, yenilen, yalnızlığınla barışık ol. içmeyi, sabaha kadar dans edip eğlenmeyi bırak '' demek istiyorum.
onun yüzüne bakıyorum. her gün selfie çektiği için görüyorum. unutulmaktan korkuyor. yalnızlıktan korkuyor. bunu ona söylemeye çekiniyorum ama huzur bazen sadece yalnızlık ve tenhalık ile gelebiliyor.
- bana somurtup başkasıyla kahkaha atan her insandan uzaklaşıyorum. hiçbirini görmek istemiyorum. zaten bahsetmiştim. görünmezlik pelerini diye bir şey olsaydı harika olurdu. sadece '' merhaba '', '' günaydın '', '' hava da bozdu '' gibi sıkıcı diyaloglar kurmakla kalmak istemiyorum bazı insanlarla. onları tanımak istiyorum. eğer bu çabam karşılık bulmazsa onları gerçek hayatın donuzuna ekliyor ve yoklarmış gibi davranıyorum. böylesi herkes için daha iyi...
- albert camus haklı ve bu çoğumuz için geçerli aslında... bazı günler başardığımız en büyük şey intihar etmemek oluyor. varlığımızı anlamlandırmaya çalışırken sadece yoruluyoruz. içip dans ederken sadece tükeniyoruz. yalnız, huzurlu köşemize çekilip yüzümüzü unutturmak işimize gelmiyor. kendimize zarar veriyoruz.
