istanbuldaki fırtına yüzünden sallana sallana, titreye titreye, hoplata hoplata kalkan thy uçağının içinde "acaba ölsek nası olur lan" diye düşündüm. aslında direk yere çakılıp ölünce pek de kötü olmaz. madem bir gün kesin öleceğiz, acısız olması güzel olurdu. yine de budapeşte'den varşova'ya uçarken bindiğim pır pır pervaneli, götten ittirmeli dandik planörle kara bulutların içinde fırtınada gittiğim kadar korkmadım ama vardı bir kıpırtı. bunlarda böyle bugün kafamdan geçen en dibi yanık düşüncelerdir. saygılar.
