Ben bir kaç gece önce gıyabında senin hep haklılığını kutladım.
Öyle içerek,şerefe diyerek değil.. Zihnimde bıraktığın izleri spatula ile temizleyerek. Bilinç altıma akıttığın varlığımı rüyalarımdan çıkartarak. Kalbimde oluşan ilk yumruya yumruk atarak.
Çok haklısın, dünyanın en haklı insanısın. on beş yılın ardından bir günde beni yok sayarak, sen haklısın.
Ama ben salağım, seni sol yanımda beslediğim için. Bildiğin aptalım kalbini kıranın kafasını kırdığım için.
Çok özledim seni, özleye özleye eyvallah dedim yok oluşuna. Bıraktığın boşluklara sığdırdıklarım ikinci bir dünya etti, bende şaşırdım.
Ama sen beni ne zaman sevmedin, ben bunun cevabını bulamadım...
