Yok...benim bu dünyada güzel olabilecek hiçbirşeyi göreceğim yok. insan bu kadar mı şansız doğabilir. Neye tutunmaya çalışırsam elimde kalıyor. Bu dünya beni basitleştirmeye itiyor. Direndikçe acı çekiyorum. Acı çektikçe direniyorum. Hiç istememiştim ben, bir defa da ben isteyeyim dedim olmadı. Ve ben yediremiyorum olmamasını. Evet yediremiyorum. Kötü değilim ki ben hayat bana niye bu kadar kötü? Bana gülmek neden gün geçtikçe zorlaşıyor ? Sorduğun soruların cevabı kim de ? Bir kuyunun dibinde unutuldum sanki. Çırpındıkça batıyorum. Tutunmaya çalıştıkça kayıyorum. Ve en önemlisi ne yapabilirim bilmiyorum...
