Alimiz kardeşimiz vurulmuş, dövülmüş, öldürülmüş ne gelir elden içimizi yiyip bitiren bir öfke bir acıma mevcut. Gerçek hayatta dolaşıma sokamadigimiz duygular sosyal medya üzerinden ifade ile bizi biraz olsun rahatlatiyor ama artık bu rahatlik bende rahatsızlık oluşturmaya başladı. Ali ismail'i feyste, twitterda sözlüklerde her yerde duyurmaya davasına sahip çıkmaya çağırdık birbirimizi, ancak buna rağmen verilen cezalar bir şakadan farksızdı. Neler yapabiliriz yazıyor çiziyor cogumuz politik analizler köşe yazıları vs. Sokaklara da çıkıyoruz lakin neden değişmiyor hiçbir şey. Korkuyorum gelecekten devletin her an baskısını hissetmekten. Bizi bu hale getirip birbirimize kırdıran da devlet ve yardakcilari değil mi? Bizi bize düşman eden aramıza düşmanlık tohumları eken basimizdakilerden başkası değil malesef.
