birileri biryerlerde cümlesine "düşünsene şöyle olurmuş falan..." ile başlıyorsa anlayın ki oralarda fazlaca geyik vardır. sola doğru geyiği göreceksiniz, sakın şaşırmayın hatta. zaten heryerde birileri birine birşey anlatıyor...
eğer birileri biryerlerde birilerine "kız bak sana birşey söyliyim mi" diyorsa anlayın ki iki anne o an çocuklarının durumlarını irdeliyordur. emin olun ki, o annelerden bir tanesi fazlaca bilgiçlik taslayan, diğeri de tavsiyelere açık bir annedir. hatta emin olun ki; bu durumlarda tavsiye dinleyici annenin çocuğu hep mağdur olur.
kendimden bilirim, çocukluk yıllarım karakutu atarilerin çağıydı. atari manyağıydık biz de herkes gibi; ve bizim de tavsiye manyağı bir komşu teyzemiz vardı. sürekli tavsiye verirdi. karışırdı. ne zaman bize gelse "kız ben sana bişey söyliyim mi" ile başlardı cümleye.. akabinde atari yasaklanırdı evde. meğer atarinin zararlarını anlatıyormuş anneme...
"az gelebilir misin bizimle;seninle bir şey konuşacağız" ile başlayan diyalogların içinde de bulundum. hiç de birşey konuşmadılar. dayağa başlama cümlesiydi onlarınki. kolumdan tuttular,dostane bir şekilde mezarlık arkalarına falan götürüp, tartakladılar, dövdüler...
sırf beni değil, her yerde durum böyleydi...
birileri bir yokuşun en aşağısında "baba naber ya" deyip sizi kolunuzdan tutuyorsa yokuş boyunca rehin alındınız demektir... boş konuşur bunlar.
eğer ki birileri "basamakta durmayın, otomatik kapı çarpar" yazısını okuyacak kadar daralmışsa, emin olun o biri kesinlikle kalabalıktan basamakta duruyordur. bakacak tek nokta otomatik kapının üstü olduğu için mecburen o yazıyı okuyordur.
eğer ki birileri "abi yeter artık, hayatımda değişikliğe gidiyorum artık" diyorsa anlayın ki o birileri hayatının en monoton dönemine başlamıştır o cümle ile. geçmiş olsun demek gerekir onlara.
o birileri sürekli konuşacağına gelsin alsın beni buradan...
