Öncelikle avrupa dahil dünyanın birçok yerinde ve şehrinde yaşamış biri olarak yazıyorum bunları.
son dönemde gözüme çarpan dilenci sayısını bir yana, çocuk dilencilerin halini gördüğüm için yazıyorum. Şuan Ankara da yaşayan bir birey olarak her köşe başında denk geldigim, dilenen, mendil satan, eline tutuşturulan dandik bir müzik aleti ile para toplamaya çalışan ufak ufak çocuklar. Yerdeki taşlar çöpler ile oyun oynayan bu çocukların geleceğini son derece merak ediyorum. Henüz oyun çağında henüz eğitim aşamasında olan bu çocukların bundan 10 yıl 15 yıl sonraki durumlarını dusunmeden edemiyorum. Nasil bir gelecek bekliyor onları? inanan biri değilim ve bu insanları gören diger insanların yanlarından hiçbir şey yokmuş gibi gelip gecmelerine Allah versin Allah kurtarsın tarzi söylemlerine son derece sinirleniyorum.
Devlet olarak bir yardım gelmemesi, üstüne hergün onlarca suriyelinin giderek artması ve hepsinin bi sürü çocuk sahibi olması ülke ve toplum olarak nereye gittiğimizi anlayamama sebep oluyor.
inandıkları tanrının bu masum çocukları neyle sınadıgını cok merak ediyorum. insanın gözünün içine bakan bu sogukta sürekli sokakta yasamak zorunda kalan bu insanlar için ne yapılabilir bilmiyorum.
Yıllar sonra iclerinden biri büyür ve Sözlük yazarı olursa, yaşadıkları dramı anlatmalarını bekliyorum.
