Türkiye solunu sembolik düzeyde 90'lardan önce şiir, sonrasında ise müzikal geleneği romantize ederek devam ettirdi desem yanlış olmaz herhalde. Özellikle güçlü Alevi-Bektaşi deyişlerinin yansıdığı devrimci türküler politize olan gençlerin ve devrimci kitlelerin ateşini yükseltiyor, devrimci bilinci diri ve inatçı tutuyordu. Kimler Cemo'yu dinleyip dağa çıkmayı düşlemedi ki?
Hız kazanan piyasa etkisiyle türkü barlara düşme tehlikesini yaşadıklarında da ilk tepkiyi de kendileri göstermişlerdi, Efkan Şeşen'i döverek, Metin Kemal Kahraman'ı saf dışı ederek. işçi grevlerinden, senfonik stadyum konserlerine kadar gösterişli bir çağ yaşadı Grup Yorum. Her türküleri bir destandı. Böyle yer ettiler bilinçlerde, böyle diri tuttular sosyalist duruşu. Fakat o devir kapandı. Üzülmedim desem yalan olur. Politik duruşlarını, yaptıkları siyaseti beğenmesem de yaptıkları şey gerçek anlamıyla müzikti!
