ev arkadaslarımla tartıstım simdi.. bir arada yasamak ne kadar zor yabancı insanlar için. üslup çok önemli bi kere. bana suçlarcasına bişeyleri anlatmaya çalışırsan tabi ki kafam atar kalp kırarım. sıkıldım ya ciddi anlamda çok sıkıldım kız arkadaslarımın sürekli tripli hallerinden, beni kimseyle paylaşmama isteklerinden, aptal aptal sanki sevgiliymisim gibi bugun sana cok kırıldım demesinden sonra benim anlamamı beklemesi falan. hayır ben neden kimseye yapmıyorum böyle şeyleri 'niye aramadın?', neden gelmedin?', 'maşallah x ile de pek kaynasmıssınız' gibi cümleleri ben niye sarfetmiyorum? çünkü sadece arkadas oldugumuzun farkındayım ve karsımdakinin hayatına burnumu sokmamam gerektiğinin de. fazla geliyor artık bazı seyler bana. kaldıramıyorum.
