karl marks'ın hegel'in hukuk felsefesinin eleştirisine katkı adlı yazıda geçen bir ibare. marksın henüz genç hegelyan dönemi ve l. feuerbach üzerine çalışmaktadır.
karl marks, düşünce hayatına ve politikaya ayağını attığından itibaren, metodolojisini geliştirirken, günümüz marksizm mirasını hazırlarken adeta okumadığı kitap, girmediği arşiv, en basit istatiskiki bilgi kalmamıştır. müthiş bir tempo, değerli yapıtlar, makaleleler.
marksizmin bu ihtişamı ve sirayet kaabiliyeti, gerek nizam bekçileri ve gerekse düşünce aleminde yer alan, çoğunluğu kıskanç sözde düşün insanlarının hedefi olmuştur.
kimileri muazzam ekonomi politiğini küçümsemek için, sanki marks yabancılaşmanın eleştirisinden ibaretmiş, kimileri de din düşmanı olmaktan ibaretmiş gibi yansıtma gayreti içine girmişlerdir.
marks dini yaygın ve kadim bir üst yapı müessesi olarak görmüş, tespit etmiş; temel ekonomik ilişkilerin en eski halinin yansıması olarak, hala ve kuvvetle etkinliğini muhafaza ettiğine işaretle, egemenlerin elinde gelişmeyi önlemenin aracı olarak kullanıldığını söylemiştir. kurduğu sosyal ve ekonomik-politik düşünce bütünün de bir sözcüğün unutulmazlara dahil olması, marksdan tek satır habersiz olan birinin bile bu aforizmanın marksa ait olduğunun bilinmesi, tipik bir psikolojik taarruzdur.
marks ve engels ailenin kökeni ve tarihi incelemesini de, sanki komünizm, eşlerin değiştiği iğrenç porno hadisesine çevrilmiştir.
bir kısım sözde meczup solcu da, bu yetmiyormuş gibi, marksist olmanın yegane şartının ateizmden geçtiği orjinal zortlamasıyla adeta egemen burjuvazyanın tahrifat yollarına kum taşımışlardır.
marksçılık, nasıl ki kimilerinin iddia ettiği gibi bütün mülkiyet edinimlerine karşı değildir, tasavvur ettiği yaşam biçimine doğru seyahatte en önemli engel meta üretim araçlarının özel mülkiyetidir, tıpkı da marksçılık sahip olduğu laik özle, birey inancının yaşanmasına değil, dinin politik, sosyal ve ekonomik biçimlenmesinde kilise tarzı ruhban ideolojisine karşı duruştur. bu manada tarih , dinin egemen sınıf elinde toplumların, bireylerin izole edilmesinde araç olarak kullanıldığının örnekleriyle doludur. nitekim marksa ait bu söz egemen sınıflarca, topluma dönüp marksçılık budur işte diye propaganda yapılmıştır. bir yazıdan bir cümle alıp, bağlamından koparılarak ele alınması sanıldığı gibi yeni bir yöntem değildir.
