koyu mavi bir okyanus. buyuk bir merakla acilirsin once kucuk bir kayikla, ortalarina kadar gelirsin. artik ufukta kara parcasi yoktur, yine de seversin. tepende gunes seni yakarken o mavilik ceker seni icine. tutamazsin birakirsin kendini serinlige, rahatladigini zannedersin ilk basta. sonra bir anda bir bulut gelip kapatir gunesin onunu, etraf sogumaya baslar, usudugunu hissetmeye baslarsin yavas yavas ve o kadar durgun olmadigini gorursun okyanusun. korkmaya baslarsin, kucuk kayigin aklina gelir bir anda, evet kacabilirim dersin ve arkani dondugunde dalgalarin senden uzaklastirdigi kayigini gorursun. iste o zaman her sey sansa kalir. eger yeterince gucluysen ve umudun varsa sonuna kadar dayanirsin, bir ihtimal ordan gececek bir tekneyle kurtulmayi dusunursun. belki biraz biraz kiyiya dogru yuzersem dersin ama kiyi nerededir bilmezsin. oylece kalirsin okyanusun ortasinda sogukta. bir de yeterince guclu degilsen ve o kayiga merak yuzunden degil kacmak icin binmissen, iste o zaman isin zordur. cunku cok fazla dayanamayacaksindir o okyanusta biliyorsundur. birakirsin kendini sularin icine. yukarisi kadar soguk degildir ilk basta orasi. belki o kadar da kotu degil dersin hemen kendini avutmak icin. hafifce gozlerini aralarsin daha aydinliktir. yuzeyden gelen gunesi gorebiliyorsundur. sonra bir anda yanindan bir sey gectigini dusunup irkilirsin yuzeye cikmak daha iyi der ve cabalamaya baslarsin ama okyanusun o kadar guzel olmadigini farketme zamanin gelmistir. her cirpinisinda batmaya baslarsin. biraz daha biraz daha. daha da sogudugunu hissedersin bedeninin ve artik daha da karanliktir etrafin. hic bir sey gormez, duymazsin. cok derinlerden bir parca ses gelir, etrafina bakinirsin goremiyorsundur. bagiramazsin, yutar okyanus sesini. ve daha tuhafi da bu okyanus hic birine benzemez. nefes alabiliyorsundur zor da olsa. nasil hala hayatta kalabildigini bilmezsin. sadece gogsunu sikan bir mengene varmiscasina zorlanarak cok yavas nefes alip verirsin. iyice soguk ve karanlik oldugunda artik cabalamayi birakirsin. sadece nefes aliyorsundur, yasarken olmus bir sekilde. umudun yoktur, acaba olur muyum diye merak edersin, ama bedenen olemezsin, o kadar kolay degildir. oylece o karanlikta asili kalirsin. belki bir mucize gelip seni kurtaricaktir. seni bulmak icin oraya kadar gelmeye korkmayan, guclu, sen goremedigin halde o karanlikta seni gorup bulucak biri. elinden tutup cikaracak ve kendi kucukk kayigina alip isiticak biri. cunku baska yolu yoktur bu yalnizliktan kurtulmanin, biliyorsundur...
