hafızam kötü olmasına rağmen bana karşı yapılan her şeyi hatırlıyorum insanlar duygularını katınca. iyi kötü her anım bir zamanda aklıma geliyor. duyguları çok içten yaşıyorum sevdiğim insanlara karşı ama hep karşılığını alamadığımı düşünüyorum. neden böyle bencil kötü bir insan olarak doğdum bir fikrim yok. belki de sonradan böyle olmuşumdur ama kendimi düzeltemeyeceğimi düşünüyorum artık. bundan kaynaklı ki kendimi oyunlara veriyorum. bir çeşit uyuşturucu misali oyundayken bütün sorunlarımı unutup oyuna dalıyorum. oyunlar bitince gerçek hayat tokat gibi vuruyor karşılık veremiyorum. tıp gibi bir seçim yapmamın etkisi de var tabi bu toparlanamamda. önceden çok ders çalışabilirdim, amaçlarım vardı, kendimi geliştirmek istiyordum, çalışırken kendimle oyun oynuyordum. sonrası ise mükemmelliyetçiliğimden dolayı bir hayal kırıklığına dönüştü. ve ondan beri sanki çalışmak benim için değilmiş gibi geliyor. herkesin olduğu gibi bir doktor olmak için seçmedim bu bölümü ama yetmiyor gücüm daha üstlere çıkmaya iradem kırıldı. oyun bağımlılığıma yenildim. ve kimsem de yok bunlar hakkında konuşmak için kimse bilmiyor benim ne kadar dolu olduğumu. çünkü ben böyle bir insanım kendimi insanlardan uzaklaştıran tipte. herkese karşı bir duvarım oluyor. bazıları bunları anlamamazlıktan geliyor çünkü benim gibi sıkıcı bir insanla uğraşmak gerçekten çok zor. başka bir ben olsa benle uğraşmazdı heralde.
beni bir şeylerin kendime getirmesi gerekiyor bir amaç bulmam ve ona bağlanmam gerekiyor. yalnız olmak yaşadığım duyguları içimde tutmak benim olayım oldu artık önemli olan amaçlarıma tutunmam. bunları içimden geldiği için yazdım neden geldiği hakkında bir fikrim yok.
