"bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti.acıyı,susuzlugu,açlığı ve üzüntüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor.bu yüzden daha rahat döşeklere,daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardi.dünyaya olan kayıtsızliklari bazen o kerteye varıyordu ki,kendilerine altın ve gümüşten,zevk ve safadan,lezzet ve şehvetten bir alem kurup,keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına girmesine izin vermiyorlardı.oysa Uzun ıhsan efendi,dünyanin şahidi olmanın Gerçek bir ibadet oldugunu söylerdi.her insan şu Ya da bu şekilde dünyayı okumalıydi.kuranin kendisi peygamberin dünyayı nasil okuduğuna bir örnekti ve onun ardında giden herkes dünyayı onun gibi okuyup şahadetlerini yazmalı ve bunları başkalarına aktarmalıydi.dünyaya şahit olmanın yolu ise maceranın kendisinden başka bir şey değildi.yaşanılanlar görülenler ve öğrenilenler ne kadar acı olursa olsun macera insanoğlu için büyük bir nimetti. Çünkü dünyadaki en büyük mutluluk bu dünyanin şahidi olmaktı." Puslu kıtalar atlasi/ıhsan oktay anar
