bugün centilmenlik yapacam diye fena halde sıçtım la. konya'dan ankara'ya hızlı trenle gidiyordum. önümde 25-30 yaşlarında sarışın bir bayan oturuyordu. onun yanında da bir başka kapalı bir bayan(sanırım annesi). neyse polatlı yakınlarına geldiğimiz zaman her ikisi de kapıya doğru yöneldiler. valizlerini aldılar falan. ama bir baktım ki genç olan hatunun ceketi koltukta kalmış. biraz bekledim belki geri gelir diye ama gelmedi. unuttuğunu düşünerek ceketi kaptığım gibi kapıya doğru gittim. ama tahmin edebileceğiniz gibi annesi olduğunu tahmin ettiğim kişiyi geçirmek için kapıya gitmiş. aramızda geçen konuşma şu:
-pardon ceketinizi unuttunuz koltukta hanımefendi!
+yok ben onu bilerek bırakmıştım.
tabi ben bu cevabı alınca biraz şok olmakla birlikte utancımdan yerin dibine girdim. hayır abazan da değilim amacım sadece insanlık namına bir şey yapmaktı. tabi daha sonra defalarca özür diledim kendisinden. kendisi de anlayışlı çıktı biraz. önemli değil insanlık hali diyerek beni geçiştirdi ama eminim ki içinden gülmüştür lan bana.
