--spoiler--
Ruhsal aygıtın ne ileri ve ne de geri gidebilecek gücünün kalmış olması; tüm önceki ve sonraki libidinal haritaların damgasız bir Rodchenko puluna dönüşmesi, biçimin iktidara gelerek faşizmi siyaseti alınmış bir buyruk kılığında kendi eksikliğine dönüştürmesi. Lacan olsa bu eksiğe 'sözün genetiği' derdi. Reich olsa 'yarılmış haz' derdi. Breton olsa beni huzurundan kovardı.
Bayanlar baylar, aynanın kör noktasını sağaltıp da sizi yatay kurulmuş yaşam alanlarında ve mimari bir fallus kimliğinde gökyüzüne fışkırtan şu töz sürrealizmin kendisi değilse nedir? Yeni yetme 'canlı bomba' bir kadının cansız sakızıyla eş zamanlı patlayarak kasıklarımdan fışkıran 'şey', yani ölü bir bedenin 'canlı bir devrim' taklidi yapmasıyla kendimi aldattığım 'hani şu şey', sürrealizmin kendisi değilse nedir?
--spoiler--
