koltuğuna yaslanmış, bol sütlü kahvesiyle olanları keyifle seyrediyordu.
zaten olmuş olanı ve olacak olanı bilmiyor mu? önceyi ve sonrayı bilmesine rağmen insanı yaratmış, onu kişisel söylevleriyle eğitmiş, kendi yolunda savaşmaları için telkin ve ilham vermişti. işte şimdi askerleri ölüyordu. halbuki düşmanı olan kafir rus halkıyla savaşmaları için gelmişlerdi.
ama durdurmuyordu olanları. çünkü biliyordu ne olacağını, hani bilir ya evveli ve ezeli. merhameti tecelli etmiyordu. donarak ölseler dahi cennetime alırım diyordu. ama kafasından bu düşünceler geçerken dahi ne olacağını çok önceden, kainatı ve her şeyi yaratmadan önce biliyordu.
rus'ları daha onları yaratmadan evvel düşmanı ilan etmiş ve bilmişti. işte şimdi cezalandırma zamanı geldi. soruları, cevapları ve sonucu belli olan kendisi tarafından bilinen o sınav tecelli ediyor. türkler cennete, ruslar cehenneme.
bizim kafamızdaki tanrı bizi cennete yollar, rusları cehenneme. tam tersi ruslar için geçerli.
hayal ürünü olsan dahi yüce tanrı, sendeki kafadan bende istiyorum...
