türkiye'nin yenmesini canı gönülden istediğimiz karşılaşma idi. zira türkiye 2008 avrupa şampiyonasına gitse de gidemese de fatih terim orada olmayacak, işini bitirip görevinden istifa edecektir.*
maçı izlerken gerçekten de ilker yasin i özlediğimizi fark ettik. tv de ses kısma, radyo açma muhabbetleri bir kenara harbi bu adama içten içe bir sevgi besliyormuşuz onu fark ettik. rıdvan dilmen ile de çok iyi bir ikili olmuşlar.*
velhasıl gelelim maça. seviniyoruz falan. ama hayatımda izlediğim en sikko maçlardan birisi idi. koskoca milli takımımızın bir taktiği yok. evet, bir taktiği yok! alan mı daraltıyoruz? kanatları mı kullanıyoruz? pres mi yapıyoruz? göbekten mi yarıyoruz? uzaktan şut mu çekiyoruz? hepsini birden yapmaya çalışıyoruz. dilimlere ayırıyoruz dakikaları;
0-15 : beyler pres yapalım.
15-30: rise çok taç atıyo. kanatları kullanalım.
30-45: beyler şişirelim.
45-60: lan bunlar çok uzun! yerden oynayalım.
60-75: öne geçtik, şişirmeye başlayalım yine
75-90: yusuf girdi, o saklar top biraz. takılalım öyle etrafta.
bu takım taktiksiz yönetilmemeli. fatih terim'in motivasyon ustası olduğunu biliyoruz. ama futbol artık motivasyonla oynanmıyor. taktik bilgisi olmadan (ki fatih terim'in taktik anlayışı elleri ile hiçkimsenin anlamadığı hareketler yapmaktan ibaret sanırım) hiçbir takım başarıyı yakalayamaz. en azından bu devirde yakalanmıyor, onu biliyoruz.
bir de maç sonunda tarih yazma muhabbeti var ki evlere şenlik. ölüm kalım mücadelesini kazanmışız, tüm oyuncular kahramanmış. bak sen? benim amca oğlu yedi malta'dan 2 gol di mi? moldova'dan da 1 gol bonusu oldu.
komik ya.. herşey komik nedense. 5 ay önce "lideriz, şampiyonadayız" derken şimdi 1 maç kazanarak (ki o da tek taktiği taç atışları ve şişirme toplar olan bir takıma karşı) isviçre-avusturya'ya gitmişiz gibi seviniyoruz. daha 2. olmamışız. bosna hersek ile beraberlik bile işe yaramıyor. yensen rakibin portekiz gibi, çek cumhuriyeti gibi, almanya gibi futbolu üsturuplu oynayan ülkeler.
neyse, biz yine patlatırız bi mangal yürek edebiyatı. olur mu olur..
