işyerinden bir arkadaşı kanser evet meme kanseri ama çok bir yaş farkı olmasa da ablası gibi sevdiği birisi. o tedavi görmeye başladı ve sonrasında peruk takmaya. hastalanıp ameliyat olduğu andan itibaren bir türlü onunla eskisi gibi ne konuşabildi ne geçmiş olsun diyebildi. yerinde olsam gider bir sarılır "naber lan hırt" derdim ona karşı ama ağzının laf yapmadığını bildiği gibi hani konuşası varsa da bu anlarda suskun kalabilecek bir yazar. kaç ay oldu ama o da göz göze gelmekten kaçınıyormuş gibi. hatasını en kısa zamanda hatta bugün telafi edeceğinden eminim olduğum yazar. ben diyorsam öyledir. yanına gidecek ve "naber len" diyecek.
hayatın ertelemek için çok kısa olduğunu sabah sabah daha iyi fark etmiş yazar.
