şu meyveyi bir kere rahat rahat yediğimi hatırlamıyorum şerefsizim. giderdim okulun arkasına gizli gizli mideye muz indirmeye.
annem öyle derdi çünkü; kimse görmesin, canı çekmesin derdi. haklıydı esasında ama insanın en sevdiği şeyi gönül rahatlığıyla yiyememesinin hüznü beni o sıralar çok üzüyordu. illallah ediyordum resmen.
amın oğlu almış yanına kızı yiyişiyor duruyor, biz orada muzu bütün yemenin derdindeyiz, hay amk ya.
