herkesin olmasa bile bi çoğunuzun başına gelmiştir.gecenin bir yarısında sebepsiz yere uyanmanın getirdiği o ürkütücü anlar.tahmin etmesi zor değil benimde başıma gelmişti.bu durum o kabusu gördükten tam 2 gün geçtikten sonra oldu.saat gece 4'e gelirken uyanmıştım.evin içi karanlık ve ben karanlıktan çok korkardım.nitekim koşarak banyo odasının ışığına yetişip,evi azda olsa aydınlatabilme imkanım olmuştu.uykulu gözlerle işerken,içerden sesler geldiğini duydum.zor durumlarda insan aklını normalde daha iyi şekilde kullanması gerekiyo.o gün anladım ki karanlık olsa bile başta banyonun ışığı sonra 1. koridorun ışığını açarak ilerleyince problemsiz şekilde dış kapının oraya kadar gelebiliyordum.dış kapıdan gelen çatırtılar duymuştum ve kendimden emindim.bu an yaşadıklarım tekrar ediliyor gibiydi.rüyamda gördüğüm gibi bir sahnenin içersine atılmıştım.kapının gözünden dışarı bakmak için boyum yetersizdi.tabureyi kapının arkasına çekip üstüne çekmemle dışardaki ses bir anda kesildi.kapı gözünden dışarı bakarken baya irkilmiştim çünkü bazı sesler duyduğuma yemin edebilirdim ancak gördüğüm tek şey siyahlıktı.apartmandaki ışık yanmıyordu bile ve yine aklıma o an koridordaki ışıkları aça aça buraya kadar nasıl başarılı bir şekilde geldiğim aklıma geldi.yanda apartman kapısını açan düğmenin hemen yanında,apartman ışığını yakmak için düğmeye bastım.hayatımda en çok korktuğum anlardan birini yaşayacaktım.düğmeye bastım apartman aydınlandı.delikten bakarken,aynı hizada o delikten içeri bakan bir adam gördüm adamın yanındada biri daha vardı.O sahne rüyamdaki sahneydi ve gerçekti.çocuk aklınızla inanmamak gibi bir durum söz konusu olmuyor.adamlar kapıyı zorlamaya çalışırlarken korkudan donmuş ve gözgöze gelmiştik.öyle ki ışıkları yakan birinin olduğunu anlayınca adamlar herşeyi atıp kaçtılar.bağırış çağırışlarla babamı uyandırdım hırsız diye bağırırken tüm apartmanı ayağa kaldırdım.babam koşarak yanıma geldiğinde gördüğü sahnede donup kalmıştı.bu ailemin beni ciddiye almaya başladığı ilk gün olacaktı.öyle ki annem artık küçük oğlunun hayal gücünün ötesinde bazı problemlerle karşı karşıya geldiğini ve bunu idrak etmeye başladığı ilk gündü.polis geldi parmak izi vs. rutin denetlemeler yapıldıktan sonra babam değilde annemin bana ucube gibi bakması,gözümün önünden hiç gitmez.sanki hırsızlığı ben yapmışım gibi suçlar bakışlar atıyordu.öyle ki bana gecenin bu saatinde ayakta ne işin var okan diye sorgulayıcı bir tavırla sorular sormaya başlamıştı bile.
dert değildi,çocuklar yalanda söyleseler,gerçeğide söyleseler kimse inanmazdı.
hırsızlık olayının üstünden aylar geçmiş,evdeki atmosfer normale dönmüştü.o kadar normal olmasa bile,kendimce normal diyebilirim.çünkü annemin beni piskoloğa götürüp kontrol ettirmesi üzerine,en sonunda doktorunda normal bir çocuğunuz var demesiylede olsa gerek monoton ailemle hayat devam ediyordu.tahmin ve olasılıklar üzerine kitaplar okumuş biri olarak,o zamanlar tahmin ve olasılıkları yüksek kararlar ve tesadüflerle birço kez karşılaştığımı söylemek isterim.şans değildi.sanki cevapları biri içinizde size fısıldıyor gibi.
çocukluğum ortaokul liseye kadar birçok abzürt olay yaşamıştım ancak hepsini anlatarak canınızı sıkmak gibi bir niyetim yok.üniversite sınavına hazırlanmadan önceydi.sevgilimi kaybetmek istemiyordum ona verdiğim değeri kendide bildiği için bunu istismar eden bir kadındı.sanki ikimiz birbirimiz için değilde ben o benim için vardı ben ise onun için tam bir muammaydım.neyse öss sınavına 3 ay kala ayrıldık harika bir zamana denk gelmişti,duygusal açıdan derin buhranlı günler beni bekliyordu hiç geçmeyeceğini sandığım ömrümün en boktan günleri.zaten hormonal açıdan patlama yaşıyosunuz,gelecek kaygısı son seviyede birde sevdiğin kadından ayrılınca ap ayrı bir seviyeye ulaşmıştım.pis bir lisede okumuş biri olarak belkide izmirin en pis lisesiydi.etrafım madde bağımlılıları,torbacı,hırsızlarla doluydu.kısacası varoşları anlayan bilen yaşamış biri olarak büyüyordum.
depresif ergen misali fotoğrafına bakıp ağlıyordum öyle mal gibi birde fotoğrafıyla konuşurken içeri annem daldı.''seni böyle görmeye dayanamıyorum okan'' ve devam etti, ''akli dengeni kaybediceksin böyle devam edersen'' dedi.herşeyin önemini yitirdiği anlardaydım kimsenin beni anlayacağı yoktu ki öyle bir isteğimde yoktu umrumda değildi tam bir ergendim anlıcağınız.ağır geliyordu işte.sonrası çok ilginç.çocukluğumda benle oyun oynayan kız blue çağına girdiğimden beri etrafımda yoktu ancak rüyalarıma ara ara benle yaşıt sarı saçlı kızı görüyordum.kendi kendime nerdesin diye söylenirken birileri yanımdaymış gibide hissederdim.gene liseden dönerken birgün eve alel acele gelip bilgisayarın power düğmesine bastıktan sonra anneme selam vermek için oturma salonuna gittim.salonda 40 yaşlarında bi adam oturmuş bizim vaildeyle sohbet ediyo.herifi görünce kim lan bu lavuk diye iç geçirdim.annem samimi bi şekilde yanına oturttu tanıştırdı.adamın adı çetin mali müşavirmiş aha dedim kesin hacize geldi dedim kendi kendime çünkü maddi durumumuzun o zamanlar ne boktan olduğunun farkındaydım.herif sıcak bir gülümseme ile elini uzattı memnun oldum okan diye elini uzatırken suratına sahte bir gülücük atıp elini sıktım.elimi bırakmadı hemen ve noluyoz lan demeye kalmadı.elimin yanmaya başladığını hissettim.elimi reflexle çektim canım yanmıştı elime baktım bi bok yoktu.tekrar uzattım tekrar elimi sıktı elim alev alev yanıyo ama böyle bir yanma şekli yok bildiğin ibnenin biri benzin dökmüşte ateşe vermiş gibi.tekrar elimi çektim baktım yok.ulan noluyoz dedim.pis pis gülümsedi çetin amca.tabi daha tanımıyom ne ayak lan bu herif dedim.mali müşavir takım elbiseli herif gayet sakal traşı olmuş yüzü bebek poposu kadar temiz.hani sakallı makallı olsa dicem ki bu hacı hoca ayağı.adam anneme,benle özel konuşmam için müsade istedi.annem durumu anlarmış gibi kapıyı çekti odadan çıkıp gitti.noluyoruz diye sorgulamaya zaman vermeden başladı konuşmaya.herif hakkımda herşeyi anlatmaya başladı.içimden sinirlendim öyle ki bi an ''lan anne işin gücün yok amk hayatımımı anlattın bu herife diye söylendim.''
bunu içimden söylediğim anda,bakın o saniyeden bahsediyorun çetin amca dönüp bana ''anneni bu işe karıştırma kadının günahını alma'' dedi.o an işte ürperdim ve korktum tıpkı yalnız kaldığımda ara ara ürperip korktuğumdaki gibi olmuştu.hem senin annen arkadaşlarının çoğunun madde bağımlısı olduğunu ve seninde onlarla takıldığını bilmiyor'' dedi.ben herife sinirlendim.bu herifin bunları bilmesi,polis mi acaba diye düşünürken,polis değilim diye cevap verdi.aklımı okuyordu şaka değil gerçekti.ben kendimi temize çıkartmak amacıyla bağımlılık yapan maddeler kullanmadığımı söylemiştim.hakketende öyleydi kullanmıyordum.arkadaşlarımın ne hale geldiğini görüncede insan daha bi temkinli oluyo.arkadaşlarım kafaları trilyonken,ayakları yere emin olarak basan ayık kişi bendim.bana dönüp güldü.''madde kullanmıyosun değil mi'' diye sordu tekrar etmesindeki amaç neydi bilmiyordum.acaba beni duymamışmıydı yoksa duymamazlıktan mı gelmişti.''yok benim işim olmaz amca sen rahat ol dedim.öyle alaycı bi şekilde söyledim ki hala yüzünde tebbesüm gülüyordu.sakın kullanma bak kullanır,yada kullanmaya kalkarsan canın yanar akıllı ol dedi.sanki ben bilmiyordum,gelmiş nereden geldiği belli değil orospuya sikiş öğretir gibi bana vaaz veriyodu.aklımdan gitmiş olmalı ki bi anda yüzü ciddileşti.bak dedi aslanım,senin geçtiğin yollardan bende geçtim,hayat senin,kararlar senin seçimler senin ancak bazı anlar vardır ki yaşanmalıdır.bunları engellemeye senin benim gücüm yetmez,tıpkı sevgilinin seni aldatması ve yarın 10:34'de seni arayacak olması,telefonu açarsan adam değilsin diyede ekledi.dumur oldum kafayı yemeye alışıktım çocukluğumda yaşadıklarım ve benim tahmin etmedeki başarılarım içime doğan şeyler vs.bu herifle aynı frekanstaydık.yavaş yavaş idrak etmeye başlamıştım ama söylediklerine inanmyordum.ailem yıllarca bana inanmamıştı onlarla aynı kanı taşıyan kişiye kendi oğullarına ilk kez oturup konuştuğum bu herife mi inancaktım.yalan diye kendimi telkin etmeye başladım.eski sevgilimin beni arama ihtimali yoktu...sohbet devam ederken eski sevgilimle yaşadıklarım aklıma geldi...
(devamı gelecek,bir sonraki entryde olaylar acayip gelişecek)
