Aslında sen yoksun
Farzediyorum ki varsın
Farzedelimki;
Tek kapı, hep aynı odaya açılan küçük bir evimiz,
Camlarına yağmurun değdiği bir penceresi,
Bir de güvercinlerin kur yaptığı çatısı,
Bir köşesinde cam güzeli saksıları
Bir köşesinde kaktüs çiçeği şekerleri
Her sabah sıcak ekmek buğusu tadında uyanalım seninle
Sevincimiz gül açan bahçelerin sevincine benzesin
Seninle tek kavgamız:
Çiçekleri neden sulamadın? olsun
Ya da çayı açık demlediğim için birazcık kız bana
Gerçi kızmazsın
Zira
Sevdiğin her şeyin ölçüsünü bilirim
Mesela
Mesela
Sahi en çok neyi seversin sen?
(ne tuhaf, yıllar sonra şiir yazabildim,devamı da var ama bu kadarı kafi, insan en sevdiği insanın en çok neyi sevdiğini bilmez mi?, işte fakirlik budur...)
