Yakınımda kimse yok. Kimle konusurum, kime danisirim, ne yaparim, ne ederim. Benim bu sorunları cevaplayacak hayat tecrübem yok. Etrafımda bunlarla ilgilenebilecek bir kimse de yok. O zaman ben yalnizim kardeşim. Bana yokluğunu hissettirmeyen tek şey bel ağrım.
Edit: artık yasamadigim duygu. benim için çok ama çok ozel birisi hayatims girdi.
