Bir kız seversiniz. Bu kıza sevmekle kalmayıp aşık olursunuz ve tüm okul hayatınızın içine etmiş olursunuz. Evet en başa döndüğümde bu durum çıkıyor karşıma. Ona yönelik hayaller, planlar...
ince düşünene gerçekten de kalın giriyormuş. Çok düşünüyordum zamanımda. Hatta çalışmaktan çok düşünüyordum. Temel atmadan bina yapmaya benziyordu bu. Sonunda bekleyen kötü son vardı. Aslında çoğu kişi için iyi bir sondu. Hatta iyi bir başlangıçtı. Benim istemediğim bölüm çok iyiydi onlara göre. Oysa benim kurguladığım dünyam yıkılmıştı.
Derken işte bu fikir doğdu aklıma. iyi güzel ama okul puanı kırılacaktı. Aman ya kırılsın ne olacak çok çalışır bu açığı kapatırdım. Ama olmadı işte. Erteleme alışkanlığım ve kendime olan aşırı güvenim çalışmama engel oldu. Ygs geçen yıla nazaran iyiydi ama yeterli değildi. Lys ise tam bir hayal kırıklığı. Üstüne bir de kırık obp işlem tamam. Gitti bir sene daha. Hazırlık okudum ingilizcem gelişti diyorum çevreye ama kendimi kandıramıyorum. Gitti işte.
Ve bu sene son şansım. Daha fazla maceraya giremem. Bir de aklıma gelmişken bu sınava bir daha hazırlanmayı geçtim 3. kez hazırlanacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Etrafımdan duyumlar alırdım seneye bırakma konusunda falan tuhaf gelirdi. Ne oldum dünyası işte. Ne diyordum ha bu sene son artık. Çok çalışıyorum, sistemli ve programlı gidiyorum artık demek isterdim ama yok değişmedim aynı devam yan gelip yatmaya. Geçmişten ders alamıyorum galiba.
Son olarak varsa benim gibi birbirimize destek olalım. Böyle zamanlarda insan kendini çok yalnız hissediyor. Sürüden ayrılıyorsun başka yöne sapıyorsun, yalnız kalıyorsun...
Edit: Hazırlığı geçtim arkadaşlar. Sadece orada belirtmek istediğim nokta bana pek bir şey katmadığı o senenin.
