yalnızlık diyesim var; ama değil, biliyorum. kırgınlık desem, o da değil. dargınlık mı acaba? küsmüş olabilir miyim gerçekten? nefesine darılabilir mi bir insan? bilemedim işte. onu anlatmaya çalışıyorum. yüreğim sıkışık, sanki sırtımda tonlarca ağırlık, ama boşluktayım. hareket alanım hem sınırlı hem serbest. kim çıkarabilir bu karmaşanın içinden beni? ve hala yapmam gerekenler varken ölmek saçma. yaşamak da öyle. boşver be sözlük, ne sen sormuş ol ne de ben söylemiş sayayım kendimi.
