3.
-
anlatamıyorum:
gül'ü ben sevmiyorum. sevmek zorunda değilim. atatürk'ü de sevmeyebilirsiniz.
ama kabul edersiniz değil mi?
ha işte gül benim kabul eşiğimi de aşıyor. o derece bir nefret, o derece bir sinir...
megalomanik, psikopatik, nevrotik bir hal aldım herif yüzünden.
geceleri rüyamda sayıklar oldum, anasını, bacısını, avradını, çocuklarını...
algılayamıyormuşuz baksana...
**
fakir vardı ya hani, çocuğunun çükünü kopartan.
onlara benzedi bazı arkadaşlar:
tamam, gül cumhurbaşkanı!
ama kardeşim, böyle hoppidi hoppidi cahiliye dönemi arab kabilelerinin oynakları gibi çığırılmaz ki bu şey. ne var yani? bir atla bir deve mi?
galiba (evet).
--
not: yukarıdaki metindeki ironiyi anlamayan nesle aşinayım ve kendilerinden hiç hazzetmiyorum.
