lisedeydim sınıfımızda uzun boylu esmer kara kaşlı kara gözlü yakışıklı denebilecek kadar güzel yüz hatlarına sahip birini deli gibi seviyordum. platonik bir aşktı bu aslında. onu sevdiğimi bilmiyordu ama belli ediyordum. çok yaramzdı bende hiç yerimde duramazdım bana sataşmayı çok severdi ve o sataşınca hiç kızmazdım diğer arkadaşlarda ondan cesaret edip sataşınca ağzıma geleni sayardım. derste en arkada otururdu bende hemen onun hizasındaki en arka sıraya geçerdim. kafamı sıraya koyup izlerdim onu bazen bakar gülümserdi bazende ne bakıyorsun gibi ellini sağa solla sallıyordu gülerek. her gece inşallah büyüdüğümde onunla evlenirim diye dua ederdim. bir gün okulda bir hocaya küfür etmişti sanırım bunu disiplin kuruluna yollamışlardı atılıcak sandım çocukluk işte onun yüzünde de korkulu bir ifade vardı onu gördükçe içim burkuluyordu başımı en yakın arkadaşımın omzuna koyup inşallah gitmez diye dua ediyordum. hatta bana o gün gidersem bu kalemim sende kalsın demişti. **
en masum duyguların, kendi kendini yemelerin, kalbinizin yerinden çıkacağına şahit olduğunuz en anlamlı aşk.
